Nepal na de aardbeving

Na de aardbeving in april van dit jaar heb ik geen idee wat ik in Nepal zal aantreffen. De berichten uit de media en van onze contactpersonen ter plaatse verschillen nogal van elkaar. Mijn verwachting is dat de waarheid wel ergens in het midden zal liggen.

Onthaasten in Dhulikel

Mijn bezoek aan Nepal begint in het Dwarikas Dhulikel Resort en wat heb ik hier naar uitgekeken! Op de website zag het er al geweldig uit, maar in werkelijkheid is het nog mooier. Het ligt midden in de natuur op 22 hectare grond. Het resort is gebouwd van natuurlijke materialen en vanuit alle kamers is bij helder weer zicht op het Himalaya gebergte. Ik begin mijn ochtend in het resort dan ook met een kopje thee op 'mijn' daktterras.

Het resort biedt diverse activiteiten zoals schilderles, pottenbakken, yoga en meditatie. Maar het is ook het uitgangspunt voor wandelingen, bijvoorbeeld naar een boerderij waar kookworkshops worden gegeven. Er wordt overigens heerlijk gekookt in het resort; Japans, Nepalees of Continentaal. Ik vond vooral de Japanse hapjes heerlijk! Het is allemaal puur natuur en veel ingrediënten komen uit eigen tuin. Helaas kon ik niet alle activiteiten uitproberen, dus ik koos voor de schilderles. Hiervoor is een speciaal atelier gebouwd met vanaf het dak een prachtig uitzicht over de omgeving. Maar ik kies ervoor een Sadhu te tekenen en dit lukt verrassend goed met de aanwijzingen van de leraar.

Ook is een Ayurvedisch consult voor mij geboekt bij de vrouwelijke arts van het resort. Na een spoed cursus Ayurveda, voelt zij enkele minuten mijn pols om te bepalen welk type ik ben; Vata, Pitta of Kapha. Bij het type wat overheerst past een manier van leven; qua bewegen, voeding maar ook emotioneel. Leerzaam en uiteraard maak ik meteen goede voornemens, waar niet veel van terecht zal komen ben ik bang. Hoewel.. iedere dag een paar koppen groene thee drinken is geen probleem en aardappelen laten staan ook niet.

Bhaktapur

Ik maakte een lange wandeling door Bhaktapur, een stadje wat veel in het nieuws was tijdens de aardbeving. Het zou grotendeels zijn ingestort volgens de media. Samen met mijn broer bezocht ik Bhaktapur vele jaren terug. Ik herinnerde het mij als een openlucht museum vol oude huizen, stupa's en tempels. Ik herinner mij het uitzicht vanaf een dakterras waar we thee dronken, de kippen op straat, overal stalletjes met verse groenten. En ik ben zo opgelucht dat Bhaktapur wat dat betreft niet zoveel is veranderd. Ook nu geniet ik van het prachtige houtsnijwerk in de huizen, mooie binnenplaatsjes, stupa's, verschillende pleinen met eeuwenoude tempels, waterreservoirs, sfeervolle guesthouses en kleine restaurantjes. Het is er allemaal nog. Maar er was slechts een hand vol toeristen. Ik had het stadje bij wijze van spreken helemaal voor mijzelf. Natuurlijk is er ook een andere kant. Zijn er tempels en huizen beschadigd of zelfs ingestort. Er zijn mensen omgekomen en er wonen nog mensen in tenten. Ook al wordt er hard gewerkt om de beschadigde huizen en tempels te herstellen, dit zal zeker nog enkele jaren gaan duren. Maar er ook nu nog zoveel moois te zien. Op Durbar Square zijn 'maar' twee tempels beschadigd. En hoe bijzonder het ook was om alleen door die mooie straatjes te lopen, ik hoop dat hier snel verandering in komt. Zoveel inwoners in Bhaktapur - en de rest van Nepal - zijn afhankelijk van het toerisme. Mijn gids heeft al weken niemand rondgeleid en winkels verkopen zelden iets. Ik hoop daar met mijn bezoek en de foto's die ik deel een bijdrage aan te kunnen leveren.

Kathmandu

Tijdens mijn verblijf in Kathmandu vindt het Teej Festival plaats; het vastenfeest voor vrouwen. Na 24 uur vasten gaan vrouwen gekleed in rode sari's de straat op om te zingen, te dansen en te bidden voor god Shiva. Ze bidden voor een gezond en gelukkig leven voor zichzelf en hun dierbaren. En single vrouwen bidden voor een man. Kathmandu kleurde dus rood, de kleur van de liefde, en dat straalde het ook uit.

Maar in Kathmandu staat veel meer op het programma, zoals een bezoek aan Pashupatinath. Op deze heilige plek aan de oever van de Bagmati rivier en aan de voet van de Pashupatinath tempel worden overledenen gecremeerd. Het voelt eigenlijk heel ongemakkelijk om hier getuige van te zijn. Maar voor de Nepalezen hoort dit bij het leven.

De Boudhanath tempel is voor een deel beschadigd geraakt door de aardbeving. Maar de kloosters en gebedsmolens - hier wonen vooral boeddhisten - hebben geen tot weinig schade ondervonden. De korte wandeling rondom de stupa is heel kleurrijk door de Nepaleze vlaggetjes die overal wapperen in de wind. Maar ook door de vele winkeltjes die Mandala's en Tanka's verkopen.

Durbar Square in Kathmandu centrum is het zwaarst getroffen. Hier zie je veel ingestorte tempels en het gaat zeker nog jaren duren voordat die weer zijn opgebouwd. Maar ook hier is toch genoeg te zien, dus sla het plein niet over als je gaat. Ook hier zie je dat het leven doorgaat en men de dagelijkse rituelen blijf uitvoeren. Je betaalt een kleine toegangsprijs, maar deze wordt weer gebruikt voor de opbouw van de tempels. Ook Patan is zeer de moeite waard. Hier is weinig schade en deze plek zou ik ook aanraden om te verblijven want hier leef je voor mijn gevoel meer tussen de locals. Ik bezocht er authentieke guesthouses, zoals The Inn. Simpel, maar comfortabel en in een hele leuke buurt. De gouden tempel, gebouwd tussen de zestiende en zeventiende eeuw, is één van de hoogtepunten van Patan.

Wie voor het vertrek naar Nederland nog wat souvenirs wil kopen van goede kwaliteit moet zeker even binnenlopen bij Baber Mahal Revisited. Hier bevinden zich een aantal mooie winkels, maar ook een aantal zeer goede restaurants en zelfs drie kamers waar u kunt overnachten. Het zijn oude stallen die zijn omgebouwd tot dit kleine exclusieve winkelcentrum. Het Nepalese restaurant Baithak op de tweede verdieping is een beetje een gekke plek waar niet iedereen zich thuis zal voelen, maar ga er in ieder geval even kijken. Al is het maar voor de schilderijen, sommige echt, sommige een kopie. Meer reistips voor Kathmandu vindt u hier.

Nepal na de aardbeving is natuurlijk een land wat nog niet geheel is hersteld. Dit is te voelen, te zien en te horen. Maar de bevolking is positief ingesteld en werkt hard aan het herstel. Zij zeggen te hebben geleerd van de aardbeving en gebruiken bij de opbouw van huizen andere/betere materialen. Het dagelijkse leven gaat door en voor cultuur en natuurliefhebbers is het is nog altijd een land wat zeer de moeite waard is om te bezoeken. Ik weet dat ik niet alles heb gezien en dat er dorpen zijn die zwaar zijn getroffen, zoals het dorp Nuwakot. Onze reizigers verblijven vaak in de Famous Farm in Nuwakot en behalve de boerderij zijn ook veel huizen in het dorp beschadigd. Wij steunen de families in dit dorp bij de wederopbouw door van iedere nieuwe reis die in 2015 en 2016 geboekt wordt een deel van de reissom af te staan. Heeft u geen plannen om naar Nepal te reizen maar wilt u toch iets doen? Neem even contact met mij op: margaretvrolijk@namaste-reizen.nl Ook voor alle andere vragen natuurlijk over reizen naar Nepal!