De Rinjani vulkaan beklimmen

Een van de meest avontuurlijke ervaringen die je tijdens een rondreis Indonesië kunt doen, is zonder twijfel het beklimmen van de Rinjani vulkaan op het eiland Lombok. Met zijn indrukwekkende hoogte van 3.726 meter torent Rinjani hoog boven het landschap uit en belooft het trekkers adembenemende uitzichten op kratermeren, diepe valleien en het omliggende eiland.

Lees verder voor de route, de uitdagingen en de bijzondere momenten van mijn trekking, zodat je een goed beeld krijgt van wat je kunt verwachten. Eén ding kan ik je alvast meegeven: als je fit genoeg bent, is dit avontuur absoluut een must-do!

Verblijf in Senaru

De avond voor de beklimming van de Rinjani vulkaan, reisde ik van Sengigi naar Senaru. De weg erheen was prachtig, echt door de jungle met af en toe langs de weg aapjes. Omdat het langzamerhand avond begon te worden, werd het donkerder en donkerder. Straatverlichting was er niet onderweg, dus het was een avontuurlijke rit geworden. Senaru is een dorpje dat aan de voet van de vulkaan ligt en wordt omringd door weelderig groen. Na aankomst werden we gebriefd over de route. Ook konden we hier gelukkig alles huren wat we nodig hadden. Een hoofdlamp is essentieel, maar ook was ik tijdens de trekking erg blij met mijn wandelstokken en handschoenen.

Per pick-up naar het beginpunt

Na een vroeg ontbijt vertrokken we richting het check-inpunt bij Sembalun. Achterin de auto geklommen hielden we ons stevig vast, want het was duidelijk dat het geen rustige rit zou worden. Eenmaal aangekomen moesten we ons registreren en onze paspoortgegevens doorgeven. Dit was belangrijk omdat het park dan precies wist wie er de berg op gingen. Dat gaf ons al een veilig gevoel! We werden nog een klein stukje gereden, en daarna was het dan echt tijd om te gaan wandelen. In twee dagen tijd lopen we naar de top van de Rinjani en weer terug. In totaal stijgen we vandaag 1.453 meter om vervolgens te overnachten op de kraterrand. De route omhoog is opgedeeld in etappes (POS). Elke 'pos' was een rustpunt, en dat kon je dan ook wel goed gebruiken. Er werd ons tijdens de briefing verteld dat het geleidelijk omhoog gaat, maar dat het na POS II moeilijker begint te worden. We zitten vol spanning over hoe dit avontuur ons af zal gaan!

Het weer zit helaas niet altijd mee

Het eerste gedeelte was redelijk makkelijk met prachtige uitzichten. Eenmaal bij POS II aangekomen was het tijd om te lunchen. Helaas begon de mist binnen te trekken en begon het ook redelijk te regenen. Gelukkig had ik een regenponcho vanuit Nederland meegenomen en waren we er allemaal goed op voorbereid. De regen trotseren dus!

Mount Rinjani (Gunung Rinjani) is een actieve stratovulkaan op het eiland Lombok, Indonesië. Met een hoogte van 3.726 meter is het de tweede hoogste vulkaan van Indonesië (na Mount Kerinci op Sumatra). Nog een leuk feitje: Rinjani maakt deel uit van de Ring of Fire, een gebied in de Stille Oceaan met veel vulkanische activiteit en aardbevingen.

De laatste paar lootjes

Na POS II zouden we pas echt gaan stijgen en dat bleek ook meteen. We klommen over rotsen en boomwortels, en het laatste stukje naar het basecamp was tot nu toe het zwaarst. Het pad bestond uit los zand, waardoor je goed moest opletten dat je niet uitgleed. Na 7,5 uur wandelen bereikten we uiteindelijk aan het eind van de middag het basecamp. Wat een opluchting, want mijn schoenen waren doorweekt en mijn voeten ijskoud. Ik had helaas maar één paar schoenen meegenomen en had achteraf graag ook slippers bij me gehad, dus dat is alvast een tip voor toekomstige trekkers.

Overnachten op de Rinjani vulkaan

Qua energie viel het eigenlijk nog mee; ik had me op erger voorbereid, maar de pittigste dag moet nog komen. ;) Vanaf de kraterrand heb je normaal een prachtig uitzicht op het meer beneden, maar bij aankomst zaten we in een dikke mistwolk. Iedereen kroop snel bij de tenten, waar de gids bezig was met het bakken van heerlijke pisang goreng (gebakken banaan). En wat een geluk, het klaarde later op, zodat we alsnog konden genieten van het uitzicht en een ondergaande zon. Vervolgens was het tijd voor het avondeten en daarna snel ons eigen tentje in om te slapen.

Op naar de summit!

De wekker ging vroeg, net na middernacht om precies te zijn. Onze gidsen hadden ons gisteren al gewaarschuwd dat het vandaag pas echt zwaar zou worden en dat de tocht van gisteren daar niets bij was. De extra uitdaging was dat we in het donker omhoog moesten, met alleen het licht van onze hoofdlampen om het pad te verlichten. Een hoofdlamp is dus absoluut onmisbaar.

Rond twee uur ’s nachts begonnen we aan de klim naar de top, een tocht van ongeveer drie uur met een hoogteverschil van 1.087 meter. Al snel merkten we hoe pittig het was. De harde ondergrond veranderde langzaam in losse steentjes en zand, waardoor je bij bijna elke stap een stukje teruggleed. Na ongeveer een uur klimmen bereikten we de rim, een iets makkelijker gedeelte waar steile en vlakke stukken elkaar afwisselden. Het laatste stuk was echt het allermoeilijkst, zelfs voor onze gidsen die dit wel 2 à 3 keer per week doen. Eenmaal boven gekomen was het uitzicht echt adembenemend, een euforisch gevoel dat je de top bereikt had! Het is echter echt heel koud (tussen de 0 en 5 graden), dus langer dan een uur boven blijven de meesten niet.

Tip: Probeer in de voetafdrukken van je voorgangers te stappen. De losse steentjes zijn daar al wat aangestampt, waardoor je minder snel wegglijdt.

Weer terug naar Senaru

Hierna begonnen we aan de twee uur durende afdaling naar basecamp. In het licht lopen maakte het een stuk makkelijker. Ondanks dat was de tocht zwaar voor knieën en tenen, vooral omdat ik constant naar voren gleed. Ik liep op mijn New Balance, wat prima te doen was, maar wandelschoenen zijn zeker aan te raden. Ook met het naar beneden wandelen gleed je bij elke stap nog een stukje verder. Na een tijdje had ik de smaak te pakken en was het best grappig om zo wandelend en glijdend de berg af te gaan. Eenmaal terug bij basecamp stond het ontbijt klaar en konden we de resterende zes uur afdalen naar Sembalun. Bij POS II hielden we nog een lunchpauze voordat we de laatste twee uur wandelden.

Het waren twee intense en lange dagen, maar wat een bijzondere en onvergetelijke ervaring. Terugkijkend had ik graag de 3-daagse trekking gedaan, waarbij je ook bij het meer overnacht. Zo krijg je nóg meer van de indrukwekkende omgeving mee en hoef je niet dezelfde route heen en terug te lopen. Maar daar moet je natuurlijk wel de tijd voor hebben.

Goed om te weten

• Wat neem je mee naar boven: probeer zo weinig mogelijk mee te nemen, want alles wat je inpakt moet je zelf naar boven dragen. Er zijn echter een paar dingen die ik echt onmisbaar vond: een hoofdlamp, wandelstokken, handschoenen, regenponcho, trui met capuchon, slippers en een plastic tas om eventueel natte spullen in te doen.
• Ik deed de 2-daagse trekking, waarbij je vanaf Sembalun naar boven wandelt en vervolgens dezelfde route weer terugloopt. Kies je voor de driedaagse trekking, dan start je in Senaru en overnacht je ook nog bij het meer.
• Porters: de porters dragen manden vol met eten, drinken, slaapmatten, slaapzakken en nog veel meer naar boven. Wat ze allemaal meesjouwen is ongelooflijk zwaar, en het is dan ook de gewoonte om even voor ze aan de kant te gaan. Ondanks hun extra bagage bewegen ze zich razendsnel over het pad en halen ze de meesten zonder moeite in, let dus op.
• Zoals bij elke bergtocht brengt ook de Rinjani zijn risico’s met zich mee, maar als je goed oplet, naar je gids luistert en geen gekke dingen doet, is het in mijn ogen niet gevaarlijk. Ik heb me tijdens de hele trekking geen moment onveilig gevoeld.

Rondreis Indonesië

Wil je weten hoe je deze trekking kunt opnemen in je rondreis door Indonesië? Bekijk ter inspiratie onze voorbeeldreis 'Sumatra & Lombok', zoals gemaakt door één van onze klanten.